Η τεχνολογία στις επιχειρήσεις: ανάμεσα στη μαζική και εξατομικευμένη παραγωγή

Γύρω μας παντού είμαστε κατακλυσμένοι από τεχνολογία και τεχνολογικά επιτεύγματα.

Διάφοροι συνδυασμοί δεξιοτήτων, γνώσεων, ικανοτήτων, τεχνικών, υλικών, μηχανών, υπολογιστών, εργαλείων και λοιπού εξοπλισμού χρησιμοποιούνται από τους ανθρώπους για να μετασχηματίζουν εισροές σε προϊόντα και υπηρεσίες.

Σε τι χρησιμεύει η τεχνολογία στις επιχειρήσεις

Οι επιχειρήσεις χρησιμοποιούν την τεχνολογία για να διαχειρίζονται και να ελέγχουν το εξωτερικό τους περιβάλλον.

Για παράδειγμα, κάθε τεχνολογική εξέλιξη που συνεισφέρει στην εξυπηρέτηση των πελατών, όπως η βελτίωση της ποιότητας και της αξιοπιστίας των παραγόμενων προϊόντων αυξάνει την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα.

Επίσης, η τεχνολογία βοηθά την επιχείρηση να καινοτομεί, να αναπτύσσει νέα προϊόντα, υπηρεσίες και διαδικασίες και να μειώνει τον απαιτούμενο χρόνο εισαγωγής ενός νέου προϊόντος στην αγορά.

Τέλος, η τεχνολογία μπορεί να καταστήσει πιο αποδοτική μια επιχείρηση, μειώνοντας για παράδειγμα τα κόστη παραγωγής και λειτουργίας.

Μαζική ή εξατομικευμένη παραγωγή;

Στη σύγχρονη εποχή υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες επιχειρησιακής τεχνολογίας: η μαζική παραγωγή και η εξατομικευμένη παραγωγή του εξειδικευμένου τεχνίτη.

Για να κατανοήσουμε τις διαφορές τους θα μεταφερθούμε στο 1913, όταν ο Henry Ford εγκαινίασε το εργοστάσιο Highland Plant για την παραγωγή του αυτοκινήτου «μοντέλο Τ». Στο εργοστάσιο αυτό εισήχθη για πρώτη φορά η έννοια της μαζικής παραγωγής.

Μέχρι τότε, τα αυτοκίνητα κατασκευάζονταν από μαστόρους. Μια ομάδα εργατών, ένας εξειδικευμένος μηχανικός και μερικοί βοηθοί, εκτελούσαν όλες τις εργασίες για την κατασκευή ενός αυτοκινήτου.

Οι τεχνίτες αυτοί είχαν τις δεξιότητες να αντιμετωπίσουν αντιξοότητες, δηλαδή να προσαρμόσουν μη συμβατά μέρη, ώστε να εφαρμόζουν απόλυτα και να παράγουν μικρές παρτίδες από διαφοροποιημένα προϊόντα. Ωστόσο, αυτή η μέθοδος παραγωγής ήταν ακριβή και χρονοβόρα.

Σε αντιδιαστολή, ο Ford εισήγαγε τη μαζική παραγωγή, ακολουθώντας τις ακόλουθες τρεις αρχές:

  • Η εργασία θα πρέπει να παραδίδεται στον εργάτη, δεν θα πρέπει αυτός να την αναζητά. Στο εργοστάσιο του Ford ένας κινούμενος ιμάντας μεταφοράς μετέφερε τα αυτοκίνητα στους εργάτες.
  • Η εργασία θα πρέπει να εκτελείται με κανονική, συγκεκριμένη σειρά, ώστε ο κάθε εργάτης να συμπληρώνει την εργασία του προηγουμένου στη γραμμή παραγωγής.
  • Η εργασία του κάθε εργάτη θα πρέπει να αναλύεται στα απλούστερα μέρη, ώστε να αυξάνεται η εξειδίκευση και ο καταμερισμός της εργασίας. Για παράδειγμα, ένας εργάτης τοποθετεί το λαμπτήρα και άλλος εργάτης βιδώνει το κόκκινο φανάρι.

Με αυτό τον τρόπο, η παραγωγή έγινε πολύ πιο ελέγξιμη και προβλέψιμη, αυξήθηκε η ταχύτητα παραγωγής και μειώθηκαν οι απαιτούμενες ικανότητες των εργατών και οι απαιτήσεις επίβλεψης.

Ωστόσο, οι εργαζόμενοι μισούσαν την εργασία τους, είχαν μετατραπεί σε ένα απρόσωπο γρανάζι μιας μηχανής.

Σήμερα, τόσο η μαζική παραγωγή, όσο και η εξατομικευμένη παραγωγή μικρών παρτίδων συνυπάρχουν αρμονικά στο επιχειρησιακό περιβάλλον, καθώς καλύπτουν τις ανάγκες διαφορετικών επιχειρησιακών υποδειγμάτων.

Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να βρει στην Αθήνα τόσο το τυποποιημένο γεύμα ενός ταχυφαγείου, όσο και τα ιδιαίτερα πιάτα ενός προσεγμένου εστιατορίου. Η επιλογή της τεχνολογίας σχετίζεται με τις στρατηγικές επιλογές της επιχείρησης και τον τρόπο οργάνωσής της.

Πηγή

Αφήστε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *