Τι πρέπει ν’ αλλάξεις στον τρόπο που σκέφτεσαι αν θέλεις να πετύχεις.
“Ακόμη κι αν εσύ ο ίδιος δεν έκανες κάποιο «μοιραίο» σφάλμα per se, στην πραγματικότητα φέρεις μερίδιο της ευθύνης για την αποτυχία, πολύ απλά γιατί δεν προέβλεψες όλες τις πιθανές παραμέτρους.”
Δεν χρειάζεται να έχεις τη δημιουργικότητα και την ευφυΐα των Mark Zuckerberg, Steve Jobs και Jeff Bezos για να διακριθείς σε ό,τι κάνεις. Βλέπεις, ακόμη κι αν δεν επινοήσεις το επόμενο Facebook, εφεύρεις το εναλλακτικό iPhone ή «στήσεις» τη νέα Amazon, μπορείς πάντα να ξεχωρίσεις σε αυτό με το οποίο καταπιάνεσαι επαγγελματικά. Το μόνο που χρειάζεται είναι να είσαι προσηλωμένος στον στόχο σου, να έχεις όρεξη για δουλειά και να μην αφήσεις κάποια από τις πέντε ακόλουθες, «τοξικές» σκέψεις να τρυπώσουν στο μυαλό σου. Ιδού οι πέντε πιο συνηθισμένες από αυτές.
«Ποτέ δε μου δόθηκαν οι κατάλληλες ευκαιρίες»
Ενημερωτικά -κι αν σε κάνει να νιώθεις λίγο καλύτερα- δεν είσαι ο μόνος. Για να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση, οι ευκαιρίες δεν πέφτουν στην αγκαλιά σου από τον ουρανό αλλά κερδίζονται. Επιπλέον, μπορεί πριν από μερικά χρόνια να έπρεπε να περιμένεις μέχρι τη στιγμή που θα εμφανιζόταν η «κατάλληλη ευκαιρία», κάτι τέτοιο, όμως, στις ημέρες μας δε φαίνεται να ισχύει.
Βλέπεις, στην εποχή μας η «ευκαιρία» αποτελεί κάτι στο οποίο έχουν πρόσβαση όλοι. Για παράδειγμα, το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σου επιτρέπουν να δημιουργήσεις τις δικές σου εφαρμογές και προϊόντα κι εν συνεχεία να τα διανείμεις ακόμη και στην πλέον απομακρυσμένη γωνιά του πλανήτη. Κοινώς, την ευκαιρία που ψάχνεις τελικά ίσως και να πρέπει να τη δημιουργήσεις εσύ. Και, για να το θέσουμε διαφορετικά, μη σκέφτεσαι τις ευκαιρίες που πρέπει να σου «χαριστούν» αλλά αυτές που πρέπει ν’ αρπάξεις μόνος σου. Όπως ακριβώς κάνουν, δηλαδή, οι πραγματικά επιτυχημένοι επαγγελματίες, ασχέτως εποχής και (οικονομικών) συνθηκών.
«Πάντα κάποιος μου φράζει το δρόμο προς την επιτυχία».
Μπορεί να φταίει το «λαμόγιο» που σου έκλεψε την ιδέα. Ή ο συνεργάτης σου, που λάκισε την τελευταία στιγμή. Ή, ακόμη, το καταναλωτικό κοινό που δεν ήταν αρκετά ώριμο ώστε να «τσιμπήσει» με τη μεγαλειώδη ιδέα που κατέβασε το κεφάλι σου. Ό,τι και να ισχύει, δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Βλέπεις, το μόνο πράγμα που δεν μπορείς να κάνεις είναι να ελέγξεις τους άλλους -τη συμπεριφορά τους αλλά και τον τρόπο που σκέφτονται. Όσο και να στο χαλάω, στην πραγματικότητα, ο μόνος άνθρωπος που μπορείς (ή ακριβέστερα, οφείλεις) να ελέγξεις δεν είναι άλλος από τον ίδιο σου τον εαυτό.
Ο καλύτερος τρόπος για να «θεραπεύσεις» την απογοήτευση που νιώθεις μετά από κάποια αποτυχία, λοιπόν, είναι κάνοντας ειλικρινή ενδοσκόπηση και αναγνωρίζοντας τα λάθη και τις ευθύνες σου. Βλέπεις, ακόμη κι αν εσύ ο ίδιος δεν έκανες κάποιο «μοιραίο» σφάλμα per se, στην πραγματικότητα φέρεις μερίδιο της ευθύνης για την αποτυχία, πολύ απλά γιατί δεν προέβλεψες όλες τις πιθανές παραμέτρους.
Ακόμη κι έτσι, όμως, δεν πειράζει. Στην τελική, ανάλυση, ακόμη και οι πιο επιτυχημένοι επαγγελματίες είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι «μετρούν» σημαντικές αποτυχίες στη σταδιοδρομία τους. Για την ακρίβεια, αυτό που τους καθιστά επιτυχημένους σήμερα είναι η διαχείριση των αποτυχιών του χθες, οι οποίες ουσιαστικά αποτέλεσαν τις πρώτες ύλες με τις οποίες «έκτισαν» την επόμενή, επιτυχημένη τους προσπάθεια.
“Αντί να εστιάζεις σε αυτά που δεν έχεις, ψάξε να βρεις και ν’ ανακαλύψεις όλα αυτά που έχεις. Και όταν με το καλό τ’ ανακαλύψεις, δούλεψε όσο πιο σκληρά μπορείς πάνω σ’ αυτά προκειμένου να τα τελειοποιήσεις.”
«Δεν προλαβαίνωω!»
Το πιο συνηθισμένο λάθος που μπορεί να κάνεις στην καθημερινή διαχείριση του χρόνου σου είναι να ολοκληρώνεις μια δουλειά όχι μέσα στο ελάχιστο χρονικό διάστημα που απαιτείται για την υλοποίησή της αλλά στον μέγιστο επιτρεπόμενο χρόνο, με βάση την ανάθεση που σου έχει γίνει ή τον προγραμματισμό που αρχικά έχεις κάνει στο μυαλό σου.
Αν θέλεις ν’ αποκτήσεις περισσότερο χρόνο, λοιπόν, προσπάθησε να ελαχιστοποιήσεις τον χρόνο που χρειάζεται για κάθε δουλειά και να «χωρέσεις» όσο το δυνατό περισσότερα καθήκοντα στον χρόνο που αφιερώνεις καθημερινά προκειμένου να βγάλεις το «καρβέλι». Τον χρόνο που θα σου «περισσέψει» μπορείς εν συνεχεία να τον χρησιμοποιήσεις είτε για να «σπρώξεις» όσο περισσότερες εκκρεμότητες γίνεται, είτε για να κάνεις κάτι πιο εποικοδομητικό ή κάτι που πραγματικά αγαπάς. Για να το κάνουμε πιο λιανά, μην σκέφτεσαι ότι ο χρόνος είναι αυτός που σε εξουσιάζει αλλά ότι εσύ είσαι στην πραγματικότητα αυτός που ορίζει τον (σε κάθε περίπτωση, πολύτιμο) χρόνο σου.
«Θα δούλευα πιο σκληρά, αρκεί μόνο να ήξερα ότι οι ο κόπος μου δε θα πήγαινε χαμένος»
Αλήθεια, έχεις ακούσει ποτέ κάποιον υπάλληλο να χρησιμοποιεί δημοσίως την ατάκα «Αν ήξερα ότι θα έπαιρνα αύξηση, θα δούλευα σκληρότερα» ή κάποιον επιχειρηματία να κρύβεται πίσω από τη φράση «Αν ήξερα ότι η επιχείρησή μου θα “έπιανε” με την πρώτη, τότε θα της αφιέρωνα περισσότερο χρόνο»; Μάλλον όχι -και υπάρχει ένας πολύ καλός λόγος γι’ αυτό…
Βλέπεις, οι πραγματικά επιτυχημένοι υπάλληλοι «κερδίζουν» τις προαγωγές και τις αυξήσεις αφού προηγουμένως έχουν αποδείξει την αξία τους -με άλλα λόγια, αφού «ιδρώσουν τη φανέλα» για λογαριασμό της εταιρείας όχι μόνο μια, αλλά πολλές φορές. Αντίστοιχα, μια επιτυχημένη επιχείρηση αυξάνει τα έσοδά της μόνο αφού προηγουμένως έχει δημιουργήσει ένα προϊόν ή μια υπηρεσία που θα την κάνει να ξεχωρίσει από τον ανταγωνισμό -δηλαδή, κάτι που απαιτεί χρόνο και προσπάθεια για τη βελτιστοποίησή του.
Για να μην το κουράζουμε, ο κανόνας λέει ότι οι πραγματικά επιτυχημένοι κερδίζουν αυτά που τους αναλογούν όχι πριν καταβάλουν την παραμικρή προσπάθεια αλλά αφού προηγουμένως έχουν «λιώσει το κορμί τους» στη δουλειά και πολύ πριν εμφανιστεί κάποιο βέβαιο αντάλλαγμα για τον αγώνα τους στον ορίζοντα. Αλλιώς, αν θέλεις να πετύχεις μια ώρα αρχύτερα, ξεκίνησε ν’ αντιμετωπίζεις την ενδεχόμενη ανταμοιβή σου όχι ως την προϋπόθεση για να κάνεις αυτό «το κάτι παραπάνω» που απαιτεί πάντα η επιτυχία αλλά ως αυτό που έχεις να απολαύσεις κατόπιν της ολοκλήρωσης της προσπάθειάς σου.
«Δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο»
Σίγουρα κάποιοι από τους «επιτυχημένους», τα success stories των οποίων χαζεύεις στο internet και στα περιοδικά οφείλουν την επιτυχία τους σε κάποιες δεξιότητες που ίσως και να μην έχεις, αυτό όμως δε σημαίνει ότι κι εσύ με τη σειρά σου δεν ξεχωρίζεις σε κάτι «από το σωρό». Τι μπορείς να κάνεις, αναρωτιέσαι; Αντί να εστιάζεις σε αυτά που δεν έχεις, ψάξε να βρεις και ν’ ανακαλύψεις όλα αυτά που έχεις. Και όταν με το καλό τ’ ανακαλύψεις, δούλεψε όσο πιο σκληρά μπορείς πάνω σ’ αυτά προκειμένου να τα τελειοποιήσεις. Γιατί, στην πραγματικότητα, αυτό ακριβώς είναι το μεγαλύτερο ταλέντο που μπορείς ν’ αποκτήσεις ποτέ: την αγάπη για τη σκληρή δουλειά. Το μόνο που χρειάζεται είναι να το καλλιεργήσεις.